Wasserij is een topbron van microplastische vervuiling - hier is hoe je je kleding duurzamer schoonmaakt

De meest voorkomende microplastics in de omgeving zijn microvezels - plastic fragmenten in de vorm van kleine draden of filamenten. Microvezels komen uit vele bronnen, waaronder sigarettenpeuken , visnetten en touwen, maar de grootste bron is synthetische stoffen , die ze constant afwerpen.

Textiel werpt microvezels af terwijl ze worden vervaardigd, gedragen en verwijderd, maar vooral wanneer ze worden gewassen . Een enkele wasbelasting kan enkele miljoenen microvezels vrijgeven. Veel factoren beïnvloeden hoeveel vezels worden vrijgegeven, waaronder het type stof, mechanische werking, wasmiddelen, temperatuur en de duur van de wascyclus.

Mijn onderzoek richt zich op kustecologie en watervervuiling , inclusief werk in New York en New Jersey moerassen en estuaria die zwaar worden getroffen door menselijke activiteiten. Hier zijn enkele dingen om te weten over het verminderen van microplastische vervuiling door uw wasmachine.

Van stof tot water en grond

Zodra kledingstukken microvezels in wasmachines hebben vrijgegeven, komen de vezels de afvalwaterstroom binnen, die over het algemeen naar een afvalwaterzuiveringsinstallatie gaat. Geavanceerde behandelingsinstallaties kunnen tot 99% van de microvezels uit water verwijderen . Maar aangezien een enkele wasbelasting miljoenen vezels kan produceren, bevat behandeld water dat uit de fabriek wordt ontslagen nog steeds een groot aantal.

Microvezels die tijdens de behandeling worden verwijderd, belanden in rioolslib - een mix van vaste materialen die worden verwerkt om pathogenen te verwijderen. In veel gevallen wordt behandeld rioleringslib op grond aangebracht als kunstmest. Hierdoor kunnen microvezels lucht en bodem betreden, en worden overgebracht naar bodemorganismen en het terrestrische voedselweb of overgenomen door gewassen .

Microplastics die zich in rivieren, meren en baaien wassen, kunnen veel schadelijke effecten hebben. Ze kunnen worden geconsumeerd door vissen en andere waterdieren, die hun biochemie, fysiologie, reproductie, ontwikkeling of gedrag beïnvloeden. Deze microplastics bevatten chemische additieven, waaronder stoffen zoals ftalaten en bisfenol A die kunnen uitlogen en kan gezondheidseffecten hebben bij mensen en dieren, inclusief effecten op het endocriene systeem .

Textielmicrovezels bevatten ook aanvullende chemicaliën waarvan is aangetoond dat ze giftig zijn , zoals kleurstoffen , anti-rimpelmiddelen en vlamvertragers . Bovendien kunnen verontreinigingen die aanwezig zijn in het water, zoals metalen en pesticiden, vasthouden aan microplastische deeltjes, waardoor ze een echte cocktail van verontreinigingen worden die kunnen worden overgebracht in dieren die ze eten.